Weer terug in de Blocq van Kuffeler

Vanochtend verlieten we de jachthaven van Vlieland om 07:45 uur, waar het inmiddels volgepakt was met jachten. De wind was ZO-3 en tegen, zodat we de motor moesten bijzetten om nog tijdig thuis te komen, want de afstand naar onze thuishaven, de Blocq van Kuffeler, vanaf Vlieland bedraagt 63 Nm. We kwamen de veerboot van Vlieland en vele vissersboten tegen en om 10:00 uur passeerden we Harlingen. Om 11:00 uur voeren we Kornwerderzand binnen, waar de brug van de afsluitdijk al direct openging en wij zo in de geopende Lorentzsluizen konden varen. Wat een meevaller. Ook op het IJsselmeer was er geen wind en op de motor arriveerden we om 14:50 uur bij de sluizen van Enkhuizen en ook die stonden al open, zodat we om 15:00 uur alweer op de Markerwaard waren voor de laatste 18 Nm. Om 17:45 uur meerden we af in onze jachthaven, waar onze buurman net met zijn jacht net vertrok voor een reis naar de oostkust van Zweden. Het was erg warm en geen wind. Weer eens wat anders dan de kou die we onderweg en vooral in het begin hebben gehad. Helaas is deze vakantie ook weer aan zijn eind, maar we hebben een mooie tocht gemaakt al was het weer deze zomer niet al te best. We hebben 17 mooie zonnige, 17 redelijke en 9 slechte dagen met veel regen en wind gehad. Bijzonder was dat we vanuit Vlieland met mooi weer “non stop” door de Duitse Bocht naar Thyborøn aan het begin van het Limfjord konden varen, want daarna hadden we alleen maar dagen met meer dan windkracht 6 en werd het zeer koud. Ook stond de windrichting meestal verkeerd, zodat we weinig hebben kunnen zeilen. Het aantal motoruren bedroeg 121 en het aantal zeiluren 44. De totale afstand was op de GPS-plotter 972 Nm, maar in werkelijkheid hebben we 1030 Nm over het water gevaren. Meer stroom tegen dan mee. Het Limfjord vonden we mooi, maar is niet echt spectaculair. Het lijkt enigszins op Friesland, maar dan heuvelachtig, uitgestrekt en veel rustiger. Opvallend is dat het noorden van Denemarken niet echt op buitenlandse toeristen is ingesteld. Vele musea en andere bezienswaardigheden waren niet open of alleen in het weekend en alle informatie is bijna alleen in het Deens gesteld. Dit neemt niet weg dat het Limfjord een fantastisch vaargebied is met vele eilanden en een prachtige natuur heeft. Het weer blijft echter wel elke keer het probleem, want bij mooi weer is Denemarken een eldorado voor de watersporters, maar bij langdurig slecht weer vraag je je soms wel eens af, wat je daar eigenlijk te zoeken hebt. Gelukkig hadden we meer goede dan slechte dagen en hebben we ons geplande tocht helemaal kunnen afmaken. Volgend jaar echter gaan we na drie jaar Denemarken mogelijk weer eens afzakken naar het zuiden. Tot volgend jaar hebben we de tijd om een plan hiervoor te maken.

Van Cuxhaven naar Vlieland

      

      

We verlieten, maandag 2 juli om elf uur, de jachthaven, één uur voor hoogwater Cuxhaven en hadden we nog een paar uur de stroom tegen. De afstand van Cuxhaven naar Vlieland bedraagt 150 Nm. Met een ZW-3/4 en een NW-koers zeilden we de Elbe af. We maakten flinke vorderingen, toen ook het tij met de Elbestroom ging meelopen. Twee jachten gingen met ons mee, een Zweed en een Duitser. Even later kwam het museumschip de ELBE 3 ons tegemoet, een zusterschip van de ELBE 1, die we de vorige dag hebben bezichtigd. Om 17:00 uur passeerden we de Rede van de rivier de Jade, waar diverse vrachtschepen lagen te wachten, waarschijnlijk voor toestemming om naar Bremen te varen. Vanuit de Jade kwam er een sleepboot met een sleep onze richting uit en voer steeds dichter naar ons toe, zodat we maar even via de marifoon vroegen wat zijn plannen waren. En dat plan was de koers doorzetten, die hij had, zodat we maar wijselijk besloten onze koers te wijzigen en achter hem langs te varen. Om 23:00 uur werd het donker, even nadat we het eiland Norderney hadden gepasseerd, waar de Zweed, die voor ons voer, kennelijk naar binnen ging voor een overnachting. De wind was inmiddels al weggevallen en hadden we onze motor bijgezet, zodat we op motor en grootzeil verder voeren. Om 01:00 uur kwamen we in de buurt van Borkum, waar kennelijk een “construction area” was afgebakend, want we hoorden via de marifoon dat er vele jachten daar binnen voeren en die met dringend verzoek te verstaan werd gegeven om dat gebied direct te verlaten. Nadat wij de coördinaten van dat gebied hadden genoteerd, zagen we dat onze koers daar ook doorheen liep, zodat we snel onze koers meer naar het zuiden hebben gewijzigd. Om half twee bij dat gebied te zijn aangekomen, zagen we in het donker vele verlichte werkboten en diverse palen staan met verlichting er op. Kennelijk zijn de Duitsers weer bezig met een nieuw windmolenpark?  Het was erg druk met scheepvaart bij de ingang/uitgangsgeul naar Borkum. Ook kwamen ons vele Nederlandse jachten tegemoet, die kennelijk ’s ochtends vroeg bij Vlieland waren vertrokken. De wind trok ook weer aan tot Z-4 met vlagen van 5 bft, zodat we met ruim 8 knopen op het log flinke vorderingen maakten. We klokten zelfs even een maximum van 9,1 knoop. Het was een prachtige zeiltocht in de bijna volle maan, waardoor we enig zicht hadden en onze Carina zich lekker voelde met de weinige golven vanwege de aflandige zuidenwind en als beloning met behoorlijke snelheid door het water kliefde. Helaas verdween de volle maan even later door de bewolking, waardoor het zicht afnam. Om vier uur ’s ochtends begon het weer licht te worden. De wind nam langzaam weer af naar Z-3 en zo kwamen we omstreeks tien uur in Vlieland aan, waar we opeens ook het fraaie Duitse klassieke jacht dat kennelijk nog achter ons zat ontwaarden en die doorvoer richting Texel. Ons rondje Limfjord is beëindigd. Morgen gaan we naar de Blocq van Kuffeler, onze thuishaven.

Bezichtiging lichtschip ELBE 1

Vandaag nog een verwaaidag, vanwege de ZW-6 buiten op zee, en besloten we het lichtschip de ELBE 1 te gaan bekijken, die in de oude haven naast de verenigingsjachthaven van de SVC te bezichtigen is. De "ELBE 1" is zo genoemd, vanwege de ligplaats, de aanloop van de Elbe. Haar echte naam is Bürgermeister O'Swald II. Op 27 Oktober 1936 kapseisde in een zware storm, orkaankracht 12, op dezelfde positie, het vorig lichtschip met dezelfde naam, Bürgermeister O'Swald, en zonk, waarbij alle 15 bemanningsleden waren omgekomen. Op 7 November 1948 kwam de ELBE 1 in dienst. Tot 22 April 1988 heeft de ELBE 1 als lichtschip dienst gedaan, deels onder zware weersomstandigheden. Na de ontmanteling werd het schip gekocht door de stad Cuxhaven en ligt het nu in de oude haven van Cuxhaven. Op bepaalde tijden, waaronder zondag, kan het schip bezichtigd worden. De accommodaties met de hutten, kombuis voor kapitein en bemanning, de indrukwekkende machinekamer en natuurlijk de brug waren bijzonder om te zien. Alle nautische en technische faciliteiten zijn nog in werkende staat en aangevuld in 2002 met moderne navigatie-apparatuur. Het schip is onderworpen aan het toezicht van Germanischer Lloyd en voldoet aan de veiligheid van de maritieme branche-organisatie. Hiermee verschilt het lichtschip de ELBE 1 met de meeste andere museumschepen. Het schip neemt deel aan maritieme evenementen elders en vaart ook vaak naar Helgoland heen en weer, waar een beperkt aantal passagiers tegen vergoeding van de kosten mogen meevaren. De officiersmess, een traditionele kamer, mag nu met toestemming van de Burgerlijke Stand van Cuxhaven als trouwzaal worden gebruikt. Op verzoek kan er ook vergaderruimte worden gereserveerd. Na dit interessante bezoek maakten we nog een wandeling langs de vuurtoren van Cuxhaven en de oude semafoor, die vroeger werd gebruikt voor het aangeven van de windkracht en windrichting. Daarna zijn we weer teruggegaan naar onze boot om alvast onze terugreis van morgen naar Vlieland voor te bereiden. 's Avonds meerde er aan de buitenkade van de jachthaven een oud vrachtschip af, de Cap San Diego, dat normaliter als museumboot in Hamburg te bezichtigen is, maar soms met betalende passagiers een trip maakt, die we natuurlijk graag even wilden bekijken en op de foto hebben gezet.