Weer terug in de Blocq van Kuffeler

Vanochtend verlieten we de jachthaven van Vlieland om 07:45 uur, waar het inmiddels volgepakt was met jachten. De wind was ZO-3 en tegen, zodat we de motor moesten bijzetten om nog tijdig thuis te komen, want de afstand naar onze thuishaven, de Blocq van Kuffeler, vanaf Vlieland bedraagt 63 Nm. We kwamen de veerboot van Vlieland en vele vissersboten tegen en om 10:00 uur passeerden we Harlingen. Om 11:00 uur voeren we Kornwerderzand binnen, waar de brug van de afsluitdijk al direct openging en wij zo in de geopende Lorentzsluizen konden varen. Wat een meevaller. Ook op het IJsselmeer was er geen wind en op de motor arriveerden we om 14:50 uur bij de sluizen van Enkhuizen en ook die stonden al open, zodat we om 15:00 uur alweer op de Markerwaard waren voor de laatste 18 Nm. Om 17:45 uur meerden we af in onze jachthaven, waar onze buurman net met zijn jacht net vertrok voor een reis naar de oostkust van Zweden. Het was erg warm en geen wind. Weer eens wat anders dan de kou die we onderweg en vooral in het begin hebben gehad. Helaas is deze vakantie ook weer aan zijn eind, maar we hebben een mooie tocht gemaakt al was het weer deze zomer niet al te best. We hebben 17 mooie zonnige, 17 redelijke en 9 slechte dagen met veel regen en wind gehad. Bijzonder was dat we vanuit Vlieland met mooi weer “non stop” door de Duitse Bocht naar Thyborøn aan het begin van het Limfjord konden varen, want daarna hadden we alleen maar dagen met meer dan windkracht 6 en werd het zeer koud. Ook stond de windrichting meestal verkeerd, zodat we weinig hebben kunnen zeilen. Het aantal motoruren bedroeg 121 en het aantal zeiluren 44. De totale afstand was op de GPS-plotter 972 Nm, maar in werkelijkheid hebben we 1030 Nm over het water gevaren. Meer stroom tegen dan mee. Het Limfjord vonden we mooi, maar is niet echt spectaculair. Het lijkt enigszins op Friesland, maar dan heuvelachtig, uitgestrekt en veel rustiger. Opvallend is dat het noorden van Denemarken niet echt op buitenlandse toeristen is ingesteld. Vele musea en andere bezienswaardigheden waren niet open of alleen in het weekend en alle informatie is bijna alleen in het Deens gesteld. Dit neemt niet weg dat het Limfjord een fantastisch vaargebied is met vele eilanden en een prachtige natuur heeft. Het weer blijft echter wel elke keer het probleem, want bij mooi weer is Denemarken een eldorado voor de watersporters, maar bij langdurig slecht weer vraag je je soms wel eens af, wat je daar eigenlijk te zoeken hebt. Gelukkig hadden we meer goede dan slechte dagen en hebben we ons geplande tocht helemaal kunnen afmaken. Volgend jaar echter gaan we na drie jaar Denemarken mogelijk weer eens afzakken naar het zuiden. Tot volgend jaar hebben we de tijd om een plan hiervoor te maken.

Van Cuxhaven naar Vlieland

      

      

We verlieten, maandag 2 juli om elf uur, de jachthaven, één uur voor hoogwater Cuxhaven en hadden we nog een paar uur de stroom tegen. De afstand van Cuxhaven naar Vlieland bedraagt 150 Nm. Met een ZW-3/4 en een NW-koers zeilden we de Elbe af. We maakten flinke vorderingen, toen ook het tij met de Elbestroom ging meelopen. Twee jachten gingen met ons mee, een Zweed en een Duitser. Even later kwam het museumschip de ELBE 3 ons tegemoet, een zusterschip van de ELBE 1, die we de vorige dag hebben bezichtigd. Om 17:00 uur passeerden we de Rede van de rivier de Jade, waar diverse vrachtschepen lagen te wachten, waarschijnlijk voor toestemming om naar Bremen te varen. Vanuit de Jade kwam er een sleepboot met een sleep onze richting uit en voer steeds dichter naar ons toe, zodat we maar even via de marifoon vroegen wat zijn plannen waren. En dat plan was de koers doorzetten, die hij had, zodat we maar wijselijk besloten onze koers te wijzigen en achter hem langs te varen. Om 23:00 uur werd het donker, even nadat we het eiland Norderney hadden gepasseerd, waar de Zweed, die voor ons voer, kennelijk naar binnen ging voor een overnachting. De wind was inmiddels al weggevallen en hadden we onze motor bijgezet, zodat we op motor en grootzeil verder voeren. Om 01:00 uur kwamen we in de buurt van Borkum, waar kennelijk een “construction area” was afgebakend, want we hoorden via de marifoon dat er vele jachten daar binnen voeren en die met dringend verzoek te verstaan werd gegeven om dat gebied direct te verlaten. Nadat wij de coördinaten van dat gebied hadden genoteerd, zagen we dat onze koers daar ook doorheen liep, zodat we snel onze koers meer naar het zuiden hebben gewijzigd. Om half twee bij dat gebied te zijn aangekomen, zagen we in het donker vele verlichte werkboten en diverse palen staan met verlichting er op. Kennelijk zijn de Duitsers weer bezig met een nieuw windmolenpark?  Het was erg druk met scheepvaart bij de ingang/uitgangsgeul naar Borkum. Ook kwamen ons vele Nederlandse jachten tegemoet, die kennelijk ’s ochtends vroeg bij Vlieland waren vertrokken. De wind trok ook weer aan tot Z-4 met vlagen van 5 bft, zodat we met ruim 8 knopen op het log flinke vorderingen maakten. We klokten zelfs even een maximum van 9,1 knoop. Het was een prachtige zeiltocht in de bijna volle maan, waardoor we enig zicht hadden en onze Carina zich lekker voelde met de weinige golven vanwege de aflandige zuidenwind en als beloning met behoorlijke snelheid door het water kliefde. Helaas verdween de volle maan even later door de bewolking, waardoor het zicht afnam. Om vier uur ’s ochtends begon het weer licht te worden. De wind nam langzaam weer af naar Z-3 en zo kwamen we omstreeks tien uur in Vlieland aan, waar we opeens ook het fraaie Duitse klassieke jacht dat kennelijk nog achter ons zat ontwaarden en die doorvoer richting Texel. Ons rondje Limfjord is beëindigd. Morgen gaan we naar de Blocq van Kuffeler, onze thuishaven.

Bezichtiging lichtschip ELBE 1

Vandaag nog een verwaaidag, vanwege de ZW-6 buiten op zee, en besloten we het lichtschip de ELBE 1 te gaan bekijken, die in de oude haven naast de verenigingsjachthaven van de SVC te bezichtigen is. De "ELBE 1" is zo genoemd, vanwege de ligplaats, de aanloop van de Elbe. Haar echte naam is Bürgermeister O'Swald II. Op 27 Oktober 1936 kapseisde in een zware storm, orkaankracht 12, op dezelfde positie, het vorig lichtschip met dezelfde naam, Bürgermeister O'Swald, en zonk, waarbij alle 15 bemanningsleden waren omgekomen. Op 7 November 1948 kwam de ELBE 1 in dienst. Tot 22 April 1988 heeft de ELBE 1 als lichtschip dienst gedaan, deels onder zware weersomstandigheden. Na de ontmanteling werd het schip gekocht door de stad Cuxhaven en ligt het nu in de oude haven van Cuxhaven. Op bepaalde tijden, waaronder zondag, kan het schip bezichtigd worden. De accommodaties met de hutten, kombuis voor kapitein en bemanning, de indrukwekkende machinekamer en natuurlijk de brug waren bijzonder om te zien. Alle nautische en technische faciliteiten zijn nog in werkende staat en aangevuld in 2002 met moderne navigatie-apparatuur. Het schip is onderworpen aan het toezicht van Germanischer Lloyd en voldoet aan de veiligheid van de maritieme branche-organisatie. Hiermee verschilt het lichtschip de ELBE 1 met de meeste andere museumschepen. Het schip neemt deel aan maritieme evenementen elders en vaart ook vaak naar Helgoland heen en weer, waar een beperkt aantal passagiers tegen vergoeding van de kosten mogen meevaren. De officiersmess, een traditionele kamer, mag nu met toestemming van de Burgerlijke Stand van Cuxhaven als trouwzaal worden gebruikt. Op verzoek kan er ook vergaderruimte worden gereserveerd. Na dit interessante bezoek maakten we nog een wandeling langs de vuurtoren van Cuxhaven en de oude semafoor, die vroeger werd gebruikt voor het aangeven van de windkracht en windrichting. Daarna zijn we weer teruggegaan naar onze boot om alvast onze terugreis van morgen naar Vlieland voor te bereiden. 's Avonds meerde er aan de buitenkade van de jachthaven een oud vrachtschip af, de Cap San Diego, dat normaliter als museumboot in Hamburg te bezichtigen is, maar soms met betalende passagiers een trip maakt, die we natuurlijk graag even wilden bekijken en op de foto hebben gezet.

Fietsen in Cuxhaven

Vandaag besloten we om nog niet te vertrekken naar Vlieland. De wind was ZW en zou in de loop van de nacht aantrekken naar ZW-5/6. Een mogelijkheid was om vandaag naar het waddeneiland Norderney, een afstand vann 65 Nm vanaf Cuxhaven, te varen. Maar dan zouden we de volgende dag daar ook verwaaid liggen, want morgen, zondag 1 juli, komt de wind nog steeds uit het Zuidwesten met kracht 5-6 en dus volkomen tegen. Bovendien kunnen we vanuit Norderney de volgende dag alleen met hoogwater om 11:00 uur pas weer vertrekken, vanwege de ondieptes, en dan zouden we midden in de nacht in Vlieland aankomen. Ook niet echt gewenst. Zodoende besloten we om in Cuxhaven te blijven en pas maandag te vertrekken als de wind naar het zuiden draait met kracht 4-5 bft, een prima windje voor een mooie zeiltocht. Tenminste als de voorspelling zo blijft. Vandaag hebben we dan ook maar een fietstocht gemaakt langs de noordkust van Cuxhaven, waar het vanwege de zaterdag erg druk was met badgasten en weekendgangers. Het was mooi weer, warm en niet al te veel wind, Voor de noordkust van Cuxhaven bevinden zich stranden met vele droogvallende platen, waar het bij eb krioelden van de badgasten. Om het strand op te mogen, dien je een kurkarte te hebben of drie Euro te betalen. Voor elke strandweg zit er iemand in een strandstoel om de doorgang te bewaken. Na ongeveer 20 km langs de noordkust te hebben gefietst, waar we op diverse plekken even konden uitrusten op een bankje om van de natuur te genieten, gingen we via een mooi fietspad door een bos en langs een paar kleine plaatsjes weer terug naar onze boot. Onderweg kwamen we nog langs een futuristische Radio- en TV-mast, Funkturm genaamd. Weer terug in de jachthaven van Cuxhaven, was het inmiddels weer druk met de volgende lichting vakantiegangers. Morgen blijven we nog een dag en vertrekken we maandag als de huidige weervoorspelling niet verslechtert.

Van Brunsbüttel naar Cuxhaven

Vanochtend was het even lastig om weg te komen, want we lagen vier rijen dik gestapeld en de bemanning van de twee boten naast ons waren kennelijk nog in slaap. Maar gelukkig kwam de havenmeester van Brunsbüttel langs, die op elke boot klopsignalen gaf of liet geven door een medepassant, die al wel wakker was en aan dek zat, om zijn havengeld van € 10 te innen. Niet duur overigens vergeleken met de Nederlandse jachthavens. De echtgenote van de schipper naast ons kwam beduusd met haar hoofd de kajuit uit en zei: Ja, we gaan zo weg! Waarop ik antwoordde dat dit nog niet de bedoeling was en de havenmeester eerst zijn havengeld wilde hebben. Uiteindelijk vertrokken we om 9:00 uur richting de sluis van Brunsbüttel, waar we met een vrachtschip vol schroot konden mee schutten. Om tien uur waren we door de sluis en voeren we de Elbe af richting Cuxhaven. Helaas hadden we de weinige wind weer tegen en ook de stroom was nog niet omgedraaid, zodat we met één knoop tegenstroom op de motor naar Cuxhaven voeren. Het was druk op de Elbe met scheepvaart, met name richting het Noordoostzeekanaal, waar voor de sluizen van Brunsbüttel een wachtrij ontstond. Om 12:30 uur, de stroom hadden we inmiddels mee, spoelden we met 8 knoop de jachthaven van Cuxhaven binnen, waar we eerst onze Carina weer van de nodige brandstof hebben voorzien voor de overtocht naar Vlieland. Daarna meerden we in één van de nog vele aanwezige vrije boxen af. Even later kwam een Nederlands echtpaar binnen met het jacht Ouappe, een Dufour 365. We raakten met elkaar aan de praat omdat we elkaar onderweg ook regelmatig in eerder havens hadden gezien. Het blijkt dat zij ongeveer hetzelfde rondje hebben gevaren. Ook van Vlieland in één keer naar Thyborøn, maar wel een week later. Zij haalden ons bij Aalborg in, omdat zij maar vier vakantieweken hadden en niet in elke havenplaats een dag konden blijven, zodat ze weinig hebben kunnen rondkijken. Die luxe hadden wij gelukkig wel. Ook zij zijn op de terugweg en moeten nog naar Brouwershaven, waar hun schip ligt. Zij wonen in Kralingen Rotterdam en tot onze verbazing blijkt de vorige eigenaar van onze boot, die ook in Kralingen woont, een goede kennis van hun te zijn. De wereld is weer klein. Na enige boodschappen te hebben gedaan bij een BIO-supermarkt, want ander supermarkten liggen ver weg van de jachthaven, kwamen we op de terugweg het strandtreintje tegen, dat naar de Noordkust van Cuxhaven rijdt en weer op de boot aangekomen, hebben we even de tijd om het weer te bekijken voor de komende periode in verband met de overtocht naar Vlieland.

Door het Noordoostzeekanaal

We vertrokken om 8:00 uur uit de jachthaven van Stickenhörn naar de sluis van Kiel/Holtenau, die als het ware om de hoek lag. Daar aangekomen bleek de Kleine Sluis voor de pleziervaart defect en werden we door de sluiswachter doorverwezen naar de Grote Sluis voor zeeschepen. Daarbij gaf de sluiswachter aan dat er een wachttijd van een uur zou zijn, omdat er nog zeeschepen vanuit het Noordoostzeekanaal uit de sluis, maar ook drie vrachtvaarders vanuit de Kielerbocht er eerst in moesten. Uiteindelijk werd het dus twee uur voordat we de Grote Sluis in konden varen. Inmiddels waren er meerdere jachten bijgekomen. Het aanmeren in deze sluizen is geen pretje, vanwege de houten vlotten langs de sluiswanden ter bescherming tegen beschadigingen door zeeschepen. Daarbij waren ze ook nog glad door aangroeisel, zodat het een glibberpartij werd bij het aanleggen. Ook de stootwillen hebben geen grip, omdat de houten vlotten nauwelijks boven het water uitsteken. Een gedoe dus. Maar uiteindelijk lagen we met de overige jachten en drie grote zeeschepen gezamenlijk in de Grote Sluis. Dan is het nog even haasten om de hoge sluiswand op te klimmen via een hoge roestige ijzeren trap om de bij de “sluiswachtershop” te kunnen betalen voor de doorvaart naar Brusbüttel. Na betaald te hebben en een doorvaartkaart te hebben gekregen, moest deze ook nog eerst weer op een andere locatie van de sluis worden afgestempeld - pünktlich und gründlich - maar uiteindelijk konden we de sluis uitvaren en zaten we op het Noordoostzeekanaal. Het was er erg druk met zeeschepen. Bij Rendsburg passeerden we weer het leuke en unieke kabelpontje. Halverwege moesten we zelfs wachten, op de oever aangegeven door drie rode knipperlichten, voor een enorm tegemoetkomend zeeschip uit China. Even later kwamen we langs een pilotstation, waar één van de loodsbootjes een loods aan boord van een vrachtschip bracht. Om 18:30 uur kwamen we in Brunsbüttel aan, waar het in de kleine haven al vol lag met diverse jachten en wij naast een Nederlands jacht konden afmeren, die vanuit Den helder non stop naar Brunsbüttel was gevaren en daarbij nogal een vervelende hoge zeegang hadden meegemaakt, vanwege harde wind van de vorige dagen. Even later kwam de volgende sluislichting vanaf de Elbe binnen, zodat de haven vol gebouwd werd en wij in vier rijen dik gestapeld lagen. Morgenochtend gaan we door de sluis van Brunsbüttel en met de stroom mee de Elbe af naar Cuxhaven.

Op weg naar Kiel/Holtenau

Vanochtend verlieten we om 8:15 uur de jachthaven van Assens, ons laatste verblijf in Denemarken, op weg naar Kiel/Holtenau, een afstand van ca. 60 Nm. Geen zon, maar eindelijk wel een goede wind. W-4/5, zodat we met half tot ruime wind richting Kiel konden zeilen. Met een snelheid van 7-8 knopen schoten we lekker op. We haalden zelfs even een maximum van 9,2 knoop. Omstreeks 11:00 uur vernamen we op kanaal 16 van onze marifoon een oproep van een Duits oorlogsschip, genaamd Lachs, dat over 10 minuten een mijn tot ontploffing wilde brengen in het Duitse oefengebied “Schönhagen”, met het dringende verzoek om minimaal 2 Nm afstand te houden van dit gebied. Het oefengebied “Schönhagen” ligt voor de Duitse plaats Damp. Kennelijk bevond zich in dat gebied een Deens jacht, dat herhaaldelijk door Lachs werd opgeroepen om zich te melden. De Deen liet echter niets van zich horen, maar we nemen niet aan dat Lachs het jacht heeft opgeblazen. Een paar uur later kwam er weer een melding voor een volgende mijnontploffing. Uit voorzorg hadden wij onze koers al van te voren enigszins verlegd, maar toen wij het oefengebied naderden, kwam de melding van Lachs, dat het de laatste oefening betrof en het gebied vrij werd verklaard. De eerstvolgende ontploffing zou weer morgenvroeg zijn en zo konden we onze koers weer bijstellen richting Kiel. De wind zakte na 14:00 uur af naar 3 bft, zodat we nog met 6 knopen naar Kiel zeilden. Om 15:30 uur kwamen we bij de Kieler Bocht aan, waar we even voor het groene aanloopbaken werden ingehaald door een oorlogsschip, dat we toen maar even op de foto hebben gezet. Maar of het Lachs was, dat konden we niet achterhalen. Om 17:15 uur meerden we af in een mooie box van de zeer grote jachthaven van Stickenhörn. We zouden eerst naar de jachthaven van Laboe gaan, maar de jachthaven Stickenhörn ligt vlakbij de ingang van de sluis Kiel/Holtenau, waar we morgen doorheen schutten voor de tocht door het Noordoostzeekanaal ook wel Kielerkanaal genoemd. Gezien het feit dat het tij op de rivier de Elbe pas ’s ochtends of ’s avonds laat in de goede richting loopt naar Cuxhaven, zullen wij een stop maken in de buurt van Brunsbüttel.