Vanochtend was het even lastig om weg te komen, want we
lagen vier rijen dik gestapeld en de bemanning van de twee boten naast ons
waren kennelijk nog in slaap. Maar gelukkig kwam de havenmeester van
Brunsbüttel langs, die op elke boot klopsignalen gaf of liet geven door een medepassant, die al wel wakker was en aan dek zat, om zijn havengeld van € 10 te innen. Niet duur overigens vergeleken met de Nederlandse jachthavens. De echtgenote van de schipper naast ons kwam beduusd met haar hoofd de kajuit uit en zei: Ja, we
gaan zo weg! Waarop ik antwoordde dat dit nog niet de bedoeling was en de
havenmeester eerst zijn havengeld wilde hebben. Uiteindelijk vertrokken we om
9:00 uur richting de sluis van Brunsbüttel, waar we met een vrachtschip vol
schroot konden mee schutten. Om tien uur waren we door de sluis en voeren we de
Elbe af richting Cuxhaven. Helaas hadden we de weinige wind weer tegen en ook
de stroom was nog niet omgedraaid, zodat we met één knoop tegenstroom op de
motor naar Cuxhaven voeren. Het was druk op de Elbe met scheepvaart, met name
richting het Noordoostzeekanaal, waar voor de sluizen van Brunsbüttel een
wachtrij ontstond. Om 12:30 uur, de stroom hadden we inmiddels mee, spoelden we
met 8 knoop de jachthaven van Cuxhaven binnen, waar we eerst onze Carina weer
van de nodige brandstof hebben voorzien voor de overtocht naar Vlieland. Daarna
meerden we in één van de nog vele aanwezige vrije boxen af. Even later kwam een
Nederlands echtpaar binnen met het jacht Ouappe, een Dufour 365. We raakten met
elkaar aan de praat omdat we elkaar onderweg ook regelmatig in eerder havens
hadden gezien. Het blijkt dat zij ongeveer hetzelfde rondje hebben gevaren. Ook
van Vlieland in één keer naar Thyborøn, maar wel een week later. Zij haalden
ons bij Aalborg in, omdat zij maar vier vakantieweken hadden en niet in elke
havenplaats een dag konden blijven, zodat ze weinig hebben kunnen rondkijken.
Die luxe hadden wij gelukkig wel. Ook zij zijn op de terugweg en moeten nog
naar Brouwershaven, waar hun schip ligt. Zij wonen in Kralingen Rotterdam en
tot onze verbazing blijkt de vorige eigenaar van onze boot, die ook in
Kralingen woont, een goede kennis van hun te zijn. De wereld is weer klein. Na
enige boodschappen te hebben gedaan bij een BIO-supermarkt, want ander
supermarkten liggen ver weg van de jachthaven, kwamen we op de terugweg het
strandtreintje tegen, dat naar de Noordkust van Cuxhaven rijdt en weer op de
boot aangekomen, hebben we even de tijd om het weer te bekijken voor de komende
periode in verband met de overtocht naar Vlieland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten