Toen we opstonden, regende het al pijpenstelen, zoals voorspeld. Het zou de hele dag ook niet ophouden en de weerkaarten gaven zelfs aan dat het steeds heviger zou worden. Wat een zomer! Het regenfront afwachten had geen zin en dus verlieten we de jachthaven van Fredericia om kwart over negen. De wind was – hoe kan het ook anders - tegen met Z-4/5 en soms vlagen van 6 bft. Onzinnig om daar tegenin te zeilen en dus hadden we de motor maar weer het werk laten doen. Gezien de afstand van Fredericia naar Assens van 23 Nm, zouden we daar ongeveer 4 uur over doen. Met de regen, wind en windstroom tegen koersten we op de motor richting de imposante brug van de Kleine Belt. De stuurautomaat had er evenwel ook geen zin meer in, want die was er van het begin af aan maar meteen mee opgehouden. Hetzelfde euvel als drie dagen ervoor. Gewapend in onze Mustopakken moesten we het hele traject ouderwets zelf sturen. Onderaan de brug zagen we nog een leuk geel huisje staan met fraai uitzicht op de Kleine Belt. Na de Kleine Belt doorgevaren te hebben en in ruimer water aangkomen, werden de wind en regen heftiger en kreeg onze Carina veel buiswater over zich heen. Ongeveer 7 Nm voor Assens naderden we het eilandje Bågö, dat we twee jaar geleden hebben bezocht. Om het eilandje te kunnen passeren, moesten we de koers meer naar het oosten verleggen, zodat we even konden zeilen. Dat traject duurde helaas maar een half uur en om niet de ondieptes op te gaan, hebben we voor het laatste traject van 4 Nm de motor weer bijgezet en koersten we wederom tegen wind en regen direct naar Assens, waar we om kwart voor twee aankwamen en het log 27,5 Nm aangaf. Door de windstroom van 1 knoop tegen hebben we 4,5 Nm meer gevaren. In Assens meerden we af in de eerste de beste box, die we tegenkwamen met een mooi uitzicht op de scheepswerf van Assens. Het bleef plensen en dus hadden we mooi even de tijd om het stuurautomaatprobleem weer eens nader te bekijken. En er was ook gratis internet in de jachthaven, zodat we bij de website van Raymarine het een en ander konden opzoeken. Na de Raymarine FAQ Knowledge Base te hebben doorgelopen, lijkt het er op dat de motorunit, die op een moeilijk bereikbare plek is ingebouwd, het probleem is. Waarschijnlijk vuile of versleten koolborstels. Niet zo mooi, want als we de Duitse Bocht weer dag en nacht door moeten varen, is zo een stuurautomaat toch wel onontbeerlijk. Maar even afwachten of we dit kunnen oplossen en hoe dit verder verloopt. Morgen willen we in ieder geval Assens gaan bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten