Naar het eilandje Tunø

Na gisteravond nog een mooie wandeling te hebben gemaakt rond de haven en de kuststrook van Odden, vertrokken we vandaag om 8:15 uur naar het eilandje Tunø, een afstand van 36 Nm. Het was stralend weer met helaas wat weinig wind uit het Noordoosten. Het eerste uur konden we met halve wind zeilen. Al gauw echter viel de stuurautomaat opeens uit met de melding “Drive stopped”. Helaas was de inmiddels achterlijke wind te weinig om voortgang te maken, zodat we de motor maar hebben bijgezet. Na drie uur bezig te zijn geweest om te achterhalen wat het probleem was, vond de stuurautomaat het kennelijk wel genoeg en hervatte zonder opgaaf van redenen vrolijk weer zijn koers. Mogelijk dat twee dagen geleden door de hoosbuien bepaalde verbindingen in de bedrading en buitenapparatuur door vocht niet goed contact maakten. Wel jammer, want we hadden eigenlijk de Genaker willen opzetten, maar door dat gedoe met die stuurautomaat kwam het er niet van. Onderweg kwamen we nog een vrachtschip en de veerboot van Aarhus naar Odden tegen. Na het eiland Samsø te hebben gerond, trok de wind weer wat aan en zeilden we de laatste 7 Nm naar Tunø, waar het kleine haventje al aardig vol was gelopen met diverse jachten. We namen maar de eerste vrije box vanaf het havenhoofd en werden bij het afmeren door een aardige Deense passant geholpen, waar we naast kwamen te liggen. Niet veel later kwam er ook nog een Nederlander met een Dufour 36 binnen. Na even heerlijk in het zonnetje op de boot wat uitgerust en gedronken te hebben, maakten we een kleine wandeling naar het dorpje, dat slechts uit enkele huizen bestaat aan een schilerderachtig landweggetje. In het dorpje staat een klein wit kerkje, waarvan de toren ook dienst deed als vuurtoren. Vorige jaar hadden we het kerkje ook al bezocht, maar het is zo bijzonder dat we het graag weer wilden bekijken. Het is niet helemaal bekend, wanneer het kerkje is gebouwd, maar in het jaar 1216 bestond het al. Tot rond 1700 is het kerkje vele malen verbouwd en in 1700 wilde men het helemaal afbreken, maar toen heeft het “Zeevaartambt” het kerkje inclusief alle verplichtingen overgenomen. De toren werd met 31 meter verhoogd en vanaf 1801 ingericht als vuurtoren. Ook bijzonder is dat er bijna in elke kerk in Denemarken een schip hangt. Het waarom is ons eigenlijk niet bekend. Daarna zijn we verder door het dorpje gelopen, waar een aantal leuke en sfeervolle vakwerkhuisjes staan. Ook is er een oude “Smedie”, een smidse, waarvan we vorig jaar al een foto op onze website hadden gezet. Op de terugweg naar de haven kwamen we langs een onbemand verkoopstalletje van een eilandbewoner, die op deze wijze zijn waar wil verkopen en er op vertrouwt dat een koper het geld in een geldkistje deponeert. Gelukkig dat er nog landen zijn waar dit kan. In Nederland zou zowel de koopwaar als het geldkistje binnen de kortste keren verdwijnen. Morgen gaan we een wandeling maken rond het eiland dat slechts een omtrek heeft van ca. 8 km.